Misja

Z końcem maja 2025 SpaceX wraca do testowych lotów rakiety Starship. Dwa wystrzelenia z początku tego roku zakończyły się porażką, gdy utracono debiutujący wariant górnego stopnia Ship wersji 2. Chociaż incydenty, które przerwały lot 7. i 8. wystąpiły na bardzo podobnym etapie misji, to późniejsze śledztwa ustaliły różne ich przyczyny. Związek czasowy okazał się być przypadkiem. W misji 7. doszło do rozszczelnienia systemu paliwowego w wyniku niespodziewanych drgań i zapłonu uwolnionego materiału pędnego w sekcji napędowej. Natomiast misję 8. przerwał wybuch nieodprowadzonej mieszanki paliwowej w instalacji odpowietrzającej silnika. Warto zwrócić uwagę, że poprawki wprowadzone po misji 7. sprawdziły się w misji 8.

W komunikatach prasowych SpaceX czytamy, że przed lotem 9. prowadzono intensywne testy naziemne oraz wprowadzono szereg poprawek w napędach. Jest to jednak tymczasowy środek zaradczy przed wdrożeniem silników Raptor wersji 3.

Profil misji 9 ma być podobny do tych, które próbowano zrealizować misjami 7 i 8. SpaceX chce przetestować szereg usprawnień Shipa wariantu 2. W trakcie lotu mają być też uwolnione symulatory satelitów Starlink. W związku z charakterem trajektorii lotu atrapy nie pozostaną na orbicie, tylko spłoną w atmosferze nad Oceanem Indyjskim. Uwolnienie symulatorów jest elementem testów systemu uwalniania ładunku. Celowe wprowadzenie ich na trajektorię szybkiej deorbitacji uniemożliwi powstanie kosmicznych śmieci, przy jednoczesnym sprawdzeniu mechanizmów ładowni w warunkach kosmicznych.

Najbardziej wyjątkową częścią misji 9 jest ponowne użycie boostera Super Heavy. B14-2 był wcześniej wykorzystany w locie 7. i z powodzeniem odzyskany. W tej misji booster nie będzie odzyskiwany ale SpaceX zaplanowało szereg testów, które przysłużą się rozwojowi kolejnych prototypów. To między innymi nowa metoda obrotu hamującego boostera (z użyciem podmuchu z silników drugiego stopnia), czy większy kąt natarcia przy powrocie w atmosferę. Zmiany te mają zaoszczędzić paliwo boostera podczas manewrowania, a w efekcie zwiększyć ładowność rakiety. Spadający booster będzie sprowadzony do Zatoki Meksykańskiej gdzie wykona symulowane lądowanie. W trakcie finalnego zejścia booster zostanie pozbawiony jednego z podstawowych napędów, żeby wymusić awaryjną procedurę rozruchu silnika zastępczego.

Rakieta

Starship to dwustopniowy, superciężki system rakietowy rozwijany od 2016 roku przez firmę SpaceX. Rakieta, w domyślnej konfiguracji ma pozwalać na całkowity odzysk i ponowne wykorzystywanie obu stopni. Wariantowość rakiety zakłada istnienie całej gammy drugich stopni (m.in. wersji jednokrotnego użytku o wyższym udźwigu, zbiornikowca do składowania paliwa i utleniacza na orbicie dla innych statków z rodziny, wariantu lądownika księżycowego, itd.)

Wysokość: 123 m
Średnica rdzenia: 9 m

Udźwig docelowy:

• 100 – 150 t (*dowolna trajektoria w Układzie Słonecznym)
  *może wymagać dotankowania na orbicie

Stopnie:

• 1. stopień, booster Super Heavy: 33 silniki Raptor 2 (CH4 + LOX)
• 2. stopień, Ship: 3 silnik Raptor 2 + 3 silniki Raptor 2 Vac (CH4 + LOX)

Platformy startowe:

• OLP-A (USA, Teksas, Starbase)
• Wkrótce OLP-B
• Wkrótce LC-39A (USA, Floryda, Kennedy Space Center)