Rakieta Atlas V została wprowadzona do eksploatacji w 2002 roku przez amerykańską firmę Lockheed Martin.
W 2006 roku, po utworzeniu United Launch Alliance (spółka joint venture Lockheed Martina i Boeinga) rakiety Atlas V przeszły w ręce ULA.
Atlas V występuję w łącznie kilkunastu wariantach, z których wyróżniają się dwie charakterystyczne linie: 500 i 400. Podstawową różnicą jest zastosowana owiewka. Seria 400 odpowiada mniejszej, metalowej owiewce. Seria 500, większej kompozytowej.
Druga i trzecia cyfra opisuje silniki zastosowane w danej konfiguracji Atlasa. Druga, to ilość SRB – rakiet na paliwo stałe zainstalowanych na rdzeniu rakiety. Trzecia, to ilość silników RL10C zainstalowanych w drugim stopniu rakiety.
Przykładowo: Atlas V 521, to rakieta z dużą, kompozytową owiewką (5), dwiema rakietami pomocniczymi SRB (2) i jednym silnikiem RL10C (1).
W 2019 roku pojawiła się kolejna konfiguracja N22 przeznaczona dla załogowej kapsuły CST-100 Starliner. Litera N oznacza w tym przypadku brak owiewki.